Τα τελευταία χρόνια ,έχει παρατηρηθεί μια αυξανόμενη επίπτωση παγκοσμίως της εμφάνισης κακοήθειας στον θυρεοειδή αδένα.
Στην Ελλάδα ,η αύξηση αυτή έχει γίνει ιδιαίτερα αισθητή κατα τα τελευταία 3-5 χρόνια συνοδευόμενη και από εμφάνιση σε όλο και νεαρότερη ηλικία!
Η αιτιολογία της αλλαγής αυτής της συμπεριφοράς της νόσου δεν είναι πλήρως αποσαφηνισμένη ,θεωρείται όμως πως σημαντικό ρόλο παίζει τόσο η περιβαλλοντική μόλυνση (ηλεκτρομαγνητικά κύματα-κεραίες κινητής-δίκτυα-πυρηνικά ατυχήματα του παρελθόντος-τρόπος διατροφής) ,όσο και η ψυχοσωματική καταπόνηση (στρες) που όλο και πιο έντονη κάνει τη παρουσία του στην εποχή μας…
Ευτυχώς,η κακοήθεια του θυρεοειδούς αδένα δεν έχει τόσο “κακοήθη συμπεριφορά “όσο σε άλλα όργανα του σώματος μας. Εντούτοις ,η πρώιμη διάγνωση και ορθή αντιμετώπιση γλιτώνει τον ασθενή από πολλές περιπέτειες και ταλαιπωρία…
Δυστυχώς ,υπάρχουν πολλοί ασθενείς ,οι οποίοι έχασαν (στη καλύτερη περίπτωση)αρκετά χρόνια από τη ζωή τους (στη χειρότερη περίπτωση έχασαν τη φωνή τους ή κατέληξαν σε τραχειοστομία…) ,διότι δεν αντιμετωπίστηκαν σωστά διαγνωστικά και θεραπευτικά ή χειρουργήθηκαν χωρίς να χρειάζεται…
Τι πρέπει να κάνει ο ασθενής που διαπιστώνει οτι έχει κάποιο πρόβλημα με τον θυρεοειδή του ή έχει συγγενείς που έχουν θυρεοειδοπάθεια;
Πρέπει να δωθεί ιδιαίτερη έμφαση στο κληρονομικό ιστορικό.
Εάν κάποιος από τους συγγενείς μας έχει πρόβλημα με τον θυρεοειδή του ,οφείλουμε να προβούμε στον απαραίτητο έλεγχο.
Ο αρμόδιος ιατρός που πρέπει να επισκεφθούμε είναι ο ενδοκρινολόγος.
Ο ιατρός θα πρέπει να πάρει ένα λεπτομερές ιστορικό ,να ψηλαφήσει τον θυρεοειδή αδένα και την τραχηλική χώρα και να συστήσει υπερηχογράφημα θυρεοειδούς και αιματολογικό έλεγχο (TSH-FT4-T3-antiTPO-antiTG-Καλσιτονίνη). Κατόπιν ,γίνεται εκτίμηση των αποτελεσμάτων και συστήνεται η περαιτέρω παρακολούθηση ή αντιμετώπιση.
Το πιο συνηθισμένο λάθος που γίνεται είναι οτι ο ασθενής δεν απευθύνεται σε ενδοκρινολόγο…
Είτε με προσωπική πρωτοβουλία ,είτε με συμβουλή φίλων ,είτε απευθυνόμενος σε ιατρούς άλλων ειδικοτήτων ,προβαίνει σε αιματολογικό έλεγχο ,ο οποίος βαίνει φυσιολογικός και ο ασθενής εφησυχάζει…
Η πιο κομβική εξέταση όμως στην εκτίμηση της παθολογίας του θυρεοειδούς είναι το υπερηχογράφημα.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών με κακοήθεια του θυρεοειδούς αδένα ,οι αιματολογικές εξετάσεις είναι φυσιολογικές!!!
Με το υπερηχογράφημα αποκτούμε πληροφορίες που δεν μπορούμε να έχουμε στη διάθεσή μας με κανένα άλλο διαγνωστικό εργαλείο ,όπως όζους μη ψηλαφητούς έιτε λόγω θέσης (οπίσθια επιφάνεια του αδένα) ,είτε λόγω μεγέθους (<1,5 εκατοστό) ,όζους με ύποπτα για κακοήθεια χαρακτηριστικά ,λεμφαδένες τραχηλικής χώρας με διαταραχή της αρχιτεκτονικής τους (έμμεση ένδειξη παρουσίας κακοήθειας στον θυρεοειδή αδένα).
Ακόμα όμως κι όταν υπάρχει δυσλειτουργεία του θυρεοειδούς (υποθυρεοειδισμός-υπερθυρεοειδισμός) ,άρα και παθολογικές αιματολογικές εξετάσεις ,δεν αποκλείεται η πιθανότητα της ύπαρξης κακοήθειας.
Όποιος ,λοιπόν ,ασθενής ανακαλύπτει οτι πάσχει από κάποιου είδους θυρεοειδοπάθεια ή έχει κάποιο συγγενικό πρόσωπο με παθολογία του θυρεοειδούς ,πρέπει να υποβληθεί σε υπερηχογραφικό και αιματολογικό έλεγχο υπό τις συστάσεις του ενδοκρινολόγου.
Σε περίπτωση που τεθεί υποψία παρουσίας κακοήθειας στον θυρεοειδή αδένα ,δε σημαίνει οτι υπάρχει 100%… Σημαίνει οτι ο συγκεκριμένος ασθενής έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να έχει κάποια εστία κακοήθειας στον θυρεοειδή του από τον μέσο όρο (περίπου 15-30% ,αναλόγως των ευρημάτων).Από τους 100 ,δηλαδη ανθρώπους με τα ίδια ακριβώς ευρήματα στο υπερηχογράφημα ,τουλάχιστον οι 70 δεν θα έχουν πρόβλημα!
Για να διαπιστώσουμε λοιπόν ποιοι από αυτούς τους ασθενείς χρήζουν χειρουργικής αντιμετώπισης ,έχουμε στη διάθεση μας ακόμα ένα διαγνωστικό εργαλείο ,την παρακέντηση των ύποπτων όζων.
Η παρακέντηση χρησιμοποιείται για όζους εώς 2,5 εκατοστά ,προκειμένου να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξη της πιθανής κακοήθειας.Δεν μας εξασφαλίζει όμως 100%…πλησιάζει κοντά στο 90% και ανάλογα πάντα με την εμπειρία ,την εξειδίκευση και τη δεξιότητα αυτού που τη κάνει… Για όζους μεγαλύτερου μεγέθους από 2,5 εκατοστά ,συστήνεται χειρουργική αντιμετώπιση.
Για όσους ασθενείς χρήζουν χειρουργικής αντιμετώπισης ,πρέπει να επισημάνουμε την αναγκαιότητα να απευθυνθούν σε χειρουργό ενδοκρινών αδένων ,προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες επιπλοκών.
Η εξειδίκευση και η καθημερινή ενασχόληση του χειρουργού ενδοκρινών αδένων με τον θυρεοειδή αδένα και τις παθήσεις του ,εξασφαλίζουν την άμεση και οριστική αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς.
Ακόμα και στις περιπτώσεις που βρεθεί κακοήθεια στον θυρεοειδή ,έχοντας πραγματοποιήσει ένα σωστό χειρουργείο ,ο ασθενής απολαμβάνει πλήρη ίαση σε μόλις ένα εικοσιτετράωρο ,όσο διαρκεί δηλαδή η νοσηλεία του!!!
Και μιλώντας για «σωστό» χειρουργείο ,εννοώ την ολική θυρεοειδεκτομή με ή δίχως λεμφαδενικό καθαρισμό ,ανάλογα την προεγχειρητική διάγνωση. Ο ασθενής μετεγχειρητικά ανασαίνει και μιλάει φυσιολογικά ,δεν πονάει και κινητοποιείται άμεσα ,ενώ το ασβέστιο του παραμένει στα φυσιολογικά επίπεδα.Οποιαδήποτε άλλη μετεγχειρητική πορεία θεωρείται επιπλεγμένη…
Αυτό το επισημαίνω ,γιατι έχω γίνει δέκτης πολλών αναφορών από ασθενείς, του τύπου «πήγε πολύ καλά το χειρουργείο ,αλλά …δεν μπορεί να μιλήσει… (κάκωση παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου) ,έκανε λίγους σπασμούς και μουδιάζει συνέχεια(πτώση του ασβεστίου μετεγχειρητικά)… σφυρίζει όταν αναπνέει (κάκωση παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου)… πνίγεται όταν πίνει υγρά (κάκωση άνω λαρυγγικού νεύρου)… κ.α.
Η πραγματικότητα είναι οτι όλες αυτές οι επιπλοκές συμβαίνουν πολύ συχνά ενώ δε θα έπρεπε… ,διότι ,παραδόξως ,η ολική θυρεοειδεκτομή θεωρείται ενα έυκολο χειρουργείο το οποίο μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε χειρουργός …ενώ δε θα έπρεπε.
Συμπερασματικά ,εαν ανακαλυφθεί κάποιου είδους διαταραχή με τον θυρεοειδή σας ή εαν έχεται κάποιον συγγενή με θυρεοειδοπάθεια ,επισκεφθείτε τον ενδοκρινολόγο σας , κάντε οπωσδήποτε υπερηχογράφημα θυρεοειδούς και τραχήλικής χώρας κι αν τεθεί η ανάγκη χειρουργικής αντιμετώπισης ,επισκεφθειτε και εμπιστευθείτε ένα χειρουργό ενδοκρινών αδένων ,ώστε να βρείτε άμεση και οριστική λύση ,πλήρη ίαση ,στο πρόβλημα σας χωρίς επιπλοκές ,περιπέτειες ,ταλαιπωρία και περριτά έξοδα…