Η προπάθεια να ολοκληρώσουμε την συγκεκριμένη χειρουργική επέμβαση με την μικρότερη δυνατή ιστική καταστροφή ,καλείται “ελάχιστα επεμβατική”.
Στην Παραθυρεοειδεκτομή ιδιαίτερο ρόλο διαδραματίζει η ολοκληρωμένη και “εύστοχη” προεγχειρητική εκτίμηση.
Προκειμένου να επιτύχουμε το μέγιστο θεραπευτικό αποτέλεσμα ,θα πρέπει να γνωρίζουμε ,προτού επέμβουμε ,εαν έχουμε να κάνουμε με νόσο του ενός ή περισσοτέρων παραθυρεοειδών αδένων ,με ακρίβεια.
Αυτό επιτυγχάνεται με δύο απεικονιστικές μεθόδους (υπερηχογράφημα – σπινθηρογράφημα) και απαιτεί μεγάλη γνώση και εμπειρία-εξειδίκευση του χειρουργού.
Δε νοείται ελάχιστα επεμβατική χειρουργική παραθυρεοειδών η εκτέλεση μιας τομής παρόμοιας με αυτή που κάνουμε στην θυρεοειδεκτομή (ή και μεγαλύτερη…), με σκοπό να “ψάξουμε” να βρούμε τον ή τους παθολογικούς παραθυρεοειδείς αδένες.
Αυτή η τακτική ανήκει στο παρελθόν…
Οφείλουμε ,προεγχειρητικά ,να έχουμε κάνει το πλάνο μας και να γνωρίζουμε με ακρίβεια ποιόν ή ποιούς παραθυρεοειδείς αδένες θα αφαιρέσουμε ,μέσω μιας τομής με το μισό μεγέθος ,σε σχέση με την τομή που χρησιμοποιούμε για την θυρεοειδεκτομή.
Δεν πρέπει να προκαλούνται ιστικές βλάβες στον θυρεοειδή αδένα ,ούτε να θίγουμε τους φυσιολογικούς παραθυρεοειδείς αδένες.
Ο ασθενής μας παραμένει για λίγες ώρες στη κλινική και το βράδυ κοιμάται στο σπίτι του.
Αυτό σημαίνει “ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή” !
* Η διενέργεια της υπερηχογραφικής εξέτασης (άμεσα προεγχειρητικά – διεγχειρητικά – μετεγχειρητικά) πραγματοποιείται πάντοτε παρουσία ειδικευμένου ακτινολόγου και υπο την ευθύνη του ,στα πλαίσια εγχειρητικού πρωτοκόλλου.