Ο θυρεοειδής αδένας κατα την εμβρυική ζωή ,βρίσκεται στη στοματική κοιλότητα! Από τη θέση αυτή κατέρχεται στη μόνιμη θέση του ,κάτω από το μήλο του αδάμ ,καθώς το έμβρυο αναπτύσσεται.
Στους ενήλικες ,ιδιαίτερα σε γυναίκες με μακρύ λαιμό ,η θέση του θυρεοειδούς αδένα μπορεί να βρίσκεται πολυ πιο ψηλά από ότι το υπολογίζουμε …
Μια τομή στην παραδοσιακά αναμενόμενη θέση (δυο δάκτυλα άνωθεν του σφαγιτιδικού βόθρου) μπορει να μας φέρει στη δυσάρεστη θέση να επέκτείνουμε την τομή προκειμένου να φτάσουμε στους άνω πόλους και να μας δυσκολέψει αφάνταστα . Δηλαδή ,και κακό χειρουργείο (περισσότερες επιπλοκές) και κακό αισθητικό αποτέλεσμα (μεγάλη τομή).
Η διενέργεια υπερηχογραφήματος στο χειρουργικό τραπέζι αμέσως πριν την έναρξη της χειρουργικής επέμβασης ,μας προσφέρει τη σίγουρη λύση σε αυτό το πρόβλημα,αφού η τομή τοποθετείται ακριβώς στο σημείο που πρέπει (εύκολη προσπέλαση και καλό χειρουργείο χωρίς επιπλοκές) και δεν χρειάζεται να επεκταθεί (πολύ μικρή τομή) με άριστο αισθητικά αποτέλεσμα.
Κατα την κάθοδο του θυρεοειδούς αδένα (όπως προαναφέρθηκε) ,και σε ποσοστό που ανέρχεται στο 30-40% ,παραμένει θυρεοειδικό παρέγχυμα το οποίο καλείται θυρεογλωσσικός πόρος (οταν αφορά σε όλη τη διαδρομή καθόδου) και πυραμοειδής λοβός (όταν αφορά στο τμήμα κοντά στον θυρεοειδή αδένα.
Η ύπαρξη αυτού του γεννετικά υπολοιπόμενου θυρεοειδικού παρεγχύματος πρέπει να την γνωρίζουμε προεγχειρητικά ,διότι τόσο σε ασθενείς με υπερθυρεοειδισμό ,όσο και σε ασθενείς με καρκίνο θυρεοειδούς ,εαν δεν το αφαιρέσουμε κατα την διάρκεια της θυρεοειδεκτομής ,θα κάνουμε ένα ημιτελές χειρουργείο ,το οποίο θα οδηγήσει τον ασθενή σε επανεπέμβαση.
Η λύση κι εδώ είναι η προεγχειρητική χαρτογράφηση από τον ίδιο τον χειρουργό με τη διενέργεια του υπερηχογραφήματος ,αλλά και η επιβεβαίωση με το διεγχειρητικό υπερηχογράφημα οτι δεν απέμεινε υπόλειμα θυρεοειδικού ιστού ,προτού ξυπνήσει ο ασθενής.
Πολλοί ασθενείς με υπερπλαστικό θυρεοειδή αδένα και πολυοζώδη βρογχοκήλη ,αναπτύσσουν καταδυόμενους όζους.Αυτό σημαίνει οτι ένας ή περισσότεροι όζοι βρίσκονται κάτωθεν της κλείδας και αναπτύσσονται προς τον θώρακα (πρόσθιο μεσοθωράκιο).
Πολλές φορές αυτοί οι καταδυόμενοι όζοι δεν γίνονται αντιληπτοί ούτε στο υπερηχογράφημα ,ούτε κατα τη διάρκεια του χειρουργείου.Αυτο έχει ως συνέπεια ,να παραμένει υπολειματικός θυρεοειδικός ιστος μετα το χειρουργειο που θα οδηγήσει τον ασθενή σε επανεπέμβαση(ειδικά στον υπερθυρεοειδισμό και τον καρκίνο θυρεοειδούς).
Το υπερηχογράφημα από τον χειρουργό τόσο πριν ,όσο και κατα τη διάρκεια του χειρουργείου ,μας διασφαλίζει και πάλι ,ώστε να γλιτώσουμε τον ασθενή μας από δεύτερη χειρουργική επέμβαση.
Στις περιπτώσεις που χρειάζεται να γίνει λεφαδενικός καθαρισμός τραχήλου,πρέπει πάντα να ελέγχουμε μετα την ολοκλήρωση της επέμβασης έαν μας έχει “ξεφύγει”κάποιος διηθημένος λεμφαδένας με τη χρήση του διεγχειρητικού υπερηχογραφήματος.
Δεν είναι λίγα τα περιστατικά που οδηγήθηκαν για δεύτερη και τρίτη φορά στο χειρουργείο ,λόγω εναπομείναντων διηθημένων λεμφαδένων.
Η όραση και η ψηλάφηση δεν αρκούν…
Βέβαια ,και στις περιπτώσεις που δεν χρειάζεται να γίνει λεμφαδενικός καθαρισμός ,καλό είναι να ελέγχουμε με το διεγχειρητικό υπερηχογράφημα αμέσως μετα το πέρας της επέμβασης ,για τυχόν ύποπτους λεμφαδένες.Γλιτώνουμε τον ασθενή μας από επανεπεμβάσεις ,επιπλοκές ,ταλαιπωρία…και περιττά έξοδα.